Rozdział 1

-Kasiu, wstawaj! Spóźnimy się! - krzyknęła mama.
Ja natychmiast się zerwałam, zerknęłam na zegar - "5:30" - dlaczego? Zadałam sobie pytanie w myśli. Potem weszłam do toalety, umyłam zęby, nałożyłam lekki makijaż i ubrałam się w to. Biegiem zeszłam do mamy na dół i zaczęłam ją maltretować pytaniami:
-Mamo, czy jestem Ci potrzebna na tym spotkaniu o pracę? Serio? Zrywasz mnie o 5:30, żebym tam z tobą poszła? Niewiarygodne. -zaczęłam. -Wiem, że się boisz albo stresujesz, to normalnie, ale wiesz, chciałabym jeszcze pospać jak normalna nastolatka. -dokończyłam.
-Kasiu, wiem, że chce Ci się spać, ale jak ze mną pójdziesz i usłyszysz, gdzie prawdopodobnie będę pracować i z kim, to naprawdę, wybaczysz mi to. A teraz wsiadaj to auta. -odpowiedziała.
Nie zrozumiałam jej ostatnich słów, ale mam nadzieję, że to co mówi, będzie prawdą i jej wybaczę. Wsiadłam do auta, jechałyśmy jakieś 2 godziny. W czasie jazdy zasnęłam, bo nic nie pamiętam. Przede mną ukazał się wielki, mocarny budynek, zamiast zwykłych ścian była szklana powłoka. Usta od razu otworzyłam ze zdziwienia i pewnie wyglądałam jak debil. Mama pociągnęła mnie za sobą do środka. Przechodząc widziałam mnóstwo pokoi i mnóstwo ludzi. Nie chciałabym tu pracować - ciągle tłok i zamieszanie. Weszłyśmy do jakiegoś pomieszczenia na 7 piętrze. Usiadłam na fotelu, mama zaś na krześle przed jakimś prezesem. Mężczyzna spojrzał na mnie i zwrócił się do mojej rodzicielki:
-Pani Izabelo, mam dla pani świetną ofertę pracy! Pani będzie zadowolona i pani córka zresztą też. -powiedział. -Będzie pani stylistką naprawdę sławnego boysbandu, na pewno któraś z pań o nich słyszała. -uśmiechnął się. -Boysband o którym mówię, to One Direction... -nie dokończył, bo przerwałam mu triumfalnym okrzykiem.
-Co?! Pan na serio? O matko, poznam One Direction! Tak ludzie, dobrze słyszeliście, ja Kasia, przeciętna nastolatka poznam 5 zabójczo przystojnych chłopaków.
Nagle mama podeszła do mnie, zamknęła mi usta i próbowała mnie uciszyć.
-Przepraszam za nią, hormony. -sztucznie się uśmiechnęła.
-Nic nie szkodzi, w takim razie oto wasze bilety do Londynu, trochę pieniędzy oraz klucze do waszego nowego domu. Wyjeżdżacie w tą sobotę. Życzę miłego dnia. -powiedział i zaprowadził nas do wyjścia.
Nadal nie mogłam w to uwierzyć! Taka niespodzianka? Wybaczam mamie to, że tak rano mnie zerwała na nogi. Po prostu.. chyba zemdleję, jak ich zobaczę, a co dopiero zacznę gadać i w ogóle, każdy będzie mi zazdrościł. Dojeżdżając do domu jeszcze parę razy krzyknęłam to i owo. Było już późno, ale postanowiłam, że zobaczę, co się dzieje na Twitterze i Facebooku. Jak zwykle, jakieś hejty, jakieś miłości, jakieś wzloty i upadki. Od razu wyłączyłam komputer, wzięłam szybki prysznic i poszłam spać. Byłam taka uradowana faktem, że na prawdę, autentycznie zobaczę One Direction. Po tej myśli zasnęłam.
Rankiem obudziły mnie promienie słońca wlatujące przez balkon do mojego pokoju. Otworzyłam oczy i poczłapałam do łazienki, umyłam zęby i wyszykowałam się w to. Zeszłam na dół, zrobiłam tosty i usiadłam przed telewizorem. Oglądałam MTV, akurat leciała piosenka One Direction - WMYB. Wstałam i zaczęłam skakać po sofie, oczywiście - fałszując przy tym. Ze śpiewu wyrwała mnie moja mama.
-Kasiu, skarbie, pomożesz mi przynieść walizki z piwnicy? -zapytała.
-Jasne. -odparłam.
Zeszłam na dół, wzięłam tyle walizek, ile zdołałam i zaniosłam je na górę. Potem przyszedł czas pakowania. Oczywiście nie wiedziałam, co ze sobą zabrać. Na spotkanie z takimi sławnymi osobami muszę wziąć coś naprawdę oszałamiającego. Wzięłam z szafy wszystkie najlepsze ubrania i zaczęłam pisać sms-a do Karoliny, mojej BFF:
Siema, tu Kasia, wyjeżdżam do Londynu, prawdopodobnie na zawsze, trzymaj się, całuję mocno i na pewno będziemy rozmawiać na skype. Pozdrów wszystkich w szkole ode mnie, będę tęsknić :) xxx
Nie chcę spotkać się z nią w cztery oczy, za bardzo by mnie to bolało. Skoro jutro wyjazd, to muszę w końcu wcześnie pójść spać. Uśmiechnęłam się do siebie, wzięłam szybki prysznic i poszłam spać, chciałam, aby jutrzejszy dzień szybko nastał.

______________________________________________________________________________

Tak, to mój pierwszy rozdział i wiem, że mógł on być nudny - jak każdy pierwszy. :) Mam nadzieję, że trochę was zaciekawiłam. :)
Mój TT: @horan_looverr
BARDZO PROSZĘ O ZOSTAWIENIE KOMENTARZA Z RECENZJĄ I JEŻELI SIĘ SPODOBAŁO, ZAPRASZAM DO DODANIA SIĘ DO OBSERWATORÓW.